معرفی ساز کلارینت (قره نی)

نویسنده: پرویز منصوری

قره نی (کلارینت) سازی انتقالی است و باید گفت انواع مختلفی از این ساز ساخته شده که هریک با فاصله ای دیگر، انتقالی هست. که در این جا از قره نی (کلارینت) " سی بمل" که رایج ترین نوع کلارینت است گفتگو می کنیم.

کلارینت از دسته سازهای "یک زبانه ای" است و متشکل است از یک لوله استوانه ای که انتهای تحتانی آن کمی مخروطی شده است. در انتهای بالایی ساز، تکیه گاهی مانند منقار، از جنس چوب ، کائوچو یا پلاستیک تعبیه شده است که یک سوی آن تقریبا صاف و سوی دیگر سطحی منحنی است و در سوی صاف آن تیغه ای نئی بر "منقار" تکیه کرده است (زبانه).

این قسمت را مجموعا  " دهانی " می نامند که در موقع نواختن کاملا در دهان ( و احیانا ما بین دندان ها) قرار می گیرد.

علاوه بر دهانی ، قسمت های دیگر نیز در این ساز به نظر می رسند که همگی می توانند از هم جدا شوند.

تعداد کلید ها و سوراخ های کلارینت بسیار بیشتر از کلیدها و سوراخ های فلوت می باشد و به همین دلیل انگشت گذاری این ساز مشکل تر از فلوت است.

وسعت صدای کلارینت از سازهای بادی دیگر نسبتا بیشتر است.

( پی نوشت: به نظر می رسد قره نی نامی ترکی باشد، در آن زبان " قره" به معنای سیاه است و بر این زمینه ساز مزبور می توان "سیاه نای" گفت.